Stars and Stripes forever

Omdat het donderdag ‘ the fourth of July’ was dus Independence day en omdat Leidschendam-Voorburg al 20 jaar een speciale band heeft met de stad Temecula in Californie was het gisteren USA-day in het oude centrum van Voorburg.

De Herenstraat in Voorburg is toch altijd zo gezellig en was nu nog gezelliger gemaakt met rood-wit-blauwe kleuren maar dan in de vorm van stars and stripes. Het was al Amerikaans wat de klok sloeg. Natuurlijk kon je een heerlijke hamburger of hotdog krijgen, een lekkere zak popcorn.

Nederlands pandjes met US vlag

De expatsshop ‘ Kelly’s’ ontbrak ook niet. Daar vind je echte Amerikaanse en Britse producten die je niet vaak ergens anders vind.We nemen er weleens een kijkje. Zo hebben M&M’s met kokosnootsmaak, Apple pie flavoured chewing gum, Babe Ruth chocolate bars, instant macaroni/cheese, mountain dew frisdrank met cherrytaste enz. enz. Allemaal gigazoet, je tanden rammelen al als je er naar kijkt.

Om 11.30 uur ging er een ‘ fourth of July-parade’  door de Herenstraat.

Een drum- en showband, klassieke Amerikaanse oldtimers en militaire voertuigen reden samen met de burgemeester Hans van der Sluijs en een vertegenwoordiger van de Amerikaanse ambassade Michael Gallagher door de Herenstraat heen om later op een podium de speciale band tussen Temecula in Californie en Voorburg-Leidschendam te onderstrepen.

Het was prachtig weer voor zo’n parade. Er stonden veel kindjes aan de kant te kijken naar de enorme prachtige auto’s.

Zo reed er een fantastische Cadillac Sedan de Ville mee.

Het schijnt dat Elvis Presley er ook zo een heeft gehad. Enorme wagen als je er vlak naast staat. Er reed een Amerikaanse legerjeep mee. Zo een die je altijd in MASH zag, en waar Michael ook nog in heeft gereden toen hij in het leger zat.

Een andere geweldige Cadillac, een cobra, een Oldsmobile, noem maar op. Geweldige auto’s om te zien. Tegenwoordig totaal niet meer praktisch. Wat een bakbeesten. En ze slurpen benzine natuurlijk. Maar wel prachtige staaltjes van typische jaren-50 American dream ontwerpen.

Waar ik dan niet zo van onder de indruk van was, maar Michael kwijlend naar keek was een oude Ford Mustang. Met, zoals we begrepen, een 6.4 liter moter in zat. Dat kon je ook wel horen. Dat takketakketak van de zware moter. Mij zou je niet blij maken met een Mustang, maar het geluid was zeker indrukwekkend.

Later konden de kindjes zelfs even een spelletje honkbal meespelen of een ritje op de mechanische stier maken. Stiekem lijkt mij dat ook weleens gaaf te doen. Maar dan in een andere setting, en waarschijnlijk na een wijntje of 2. Het was leuk en prachtig weer. En tot mijn schrik is het vandaag weer mooi. Niet te geloven 2 dagen achter elkaar!!!! En daar gaan we lekker van genieten!

Les Pays Bas huit points

Hoewel het alweer twee dagen geleden is, wil ik er toch nog even over schrijven. Wij hebben weer eens voor het eerst sinds jaren heerlijk genoten van het Eurovisie Song festival. Ik kan mij herinneren dat we vroeger, en dan praat ik over de jaren 70 en 80, er altijd uitgebreid voor gingen zitten. Het was spannend en duurde ook altijd vreselijk lang voordat alle punten geteld waren.

Ik kan mij nog wat liedjes uit die tijd goed herinneren. Ik heb wel wat favorieten uit die tijd. In de jaren 70 waren de Franse chansons nog in, en 1 van mijn favorieten is:

Marie Myriam met l’ oiseau et l’ enfant. Rebecca en ik zingen het soms weleens samen, als we in een Franse bui zijn.

Of wat denk je van ‘ Apres toi’  van Vicky Leandros, Waterloo van Abba, ‘Save your kisses for me’ van Brotherhood of men, ‘ Halleluja’ van Milk and honey, en natuurlijk good old Johnny Logan met ‘ Whats another year’. Oh, en weet je welke ik ook zo geweldig vind? ‘Eres tu’ van Mocadades uit 1973. Ik heb geen idee waar ze over zingen, maar vind het geweldig. Moet je je voorstellen.

Die Spaanse groep kwam dus uit het Spanje waar op dat moment Generaal Franco nog aan de macht was. Idioot gewoon. Ik ben dus samen met mijn ouders eind jaren 60, begin 70 naar het Spanje van Franco op vakantie geweest. Heel bizar.

Maar terugkomend op het songfestival, sinds Johnny Logan (dus na hem) ging het in mijn beleving wel downhill.

Dus de laatste zeker 15 jaar zeker was ik totaal niet meer geïnteresseerd in het songfestival. En dat lag ook aan de inzendingen vanuit Nederland. Daar vond ik niet veel aan. Maar dit jaar met Anouk. Kijk, dat is anders. We zijn er goed voor gaan zitten. Hapje en drankje erbij. De Tros Eurovision Song context scorelist uitgedraaid en wij zaten klaar.

En… ze heeft ons zeker niet teleurgesteld. Zeker tussen alle gekte van de andere kandidaten, was Anouk een heel mooie serene vogel tussen alle scheeuwende lawaaipapagaaien. Ze zong heel eenvoudig een prachtig liedje en liet horen wat een prachtige stem ze heeft. Wat ik ook leuk vond, is dat ze zo lief overkwam. Als ze lachte, had ze leuke charmante koontjes. Als je niet beter zou weten, zou je denken dat het een schattig meisje is.. Maar ha, wij weten wel beterJ. Maar Anouk heeft ons gewoon weer eens hoog in de ranglijst gezet. Geweldig! Thanks Anouk!

De Vrijheid vieren

Vandaag is het Bevrijdingsdag en prachtig weer. Een heerlijk zonnetje en niet veel wind. Dus Rebecca, Michael en ik besloten om lekker op de fiets naar Clingendael te gaan. En wij vielen met onze neus in de boter, want de Japanse tuin was open.

De Japanse tuin is bekend over de hele wereld en is maar een paar weken per jaar geopend. Je ziet er ook veel Japanse toeristen. Nou vind ik dat toch weer apart. Waarom zou je de halve wereld overvliegen om een Japanse tuin te bewonderen? Hebben ze die niet in Japan? Of komen ze kijken of het wel Japans is? Hebben ze in Japan ook een Nederlandse tuin? Ik zou er niet gek van opkijken.

Maar de Japanse tuin is het wel het bezoek waard. Helaas waren nog niet alle knopjes uit door die belachelijk lange winter en nauwelijks voorjaar. Maar het is wel heel apart.

Alle bedden waar je op smalle paadjes, afgezet met halve bogen van bamboe doorheen loopt, zijn bedekt met een dik zacht tapijt van mos. Omdat het zo druk is, valt het niet mee om foto’s te maken waar geen andere mensen opstaan. Maar ik heb er wel een paar kunnen maken, met wat mensen in de achtergrond.

Daarna liepen wandelden we nog lekker even door het park. Keken weer naar wat hondjes die in en uit het water kwamen. Een hond genaamd Kees kwam een paar keer zijn bal brengen met z’n hoofd omhoog vragend of wij  de bal wilde gooien. Zo lief, en hij bracht de bal elke keer weer keurig terug.

Na het wandelen zijn we even neergestreken op een veldje tussen de bloemen aan het water. Maar die velden rondom de vijver moet je wel delen met aardig wat luidruchtige ganzen. Wat een herrie maken die beesten zeg. Ze zijn enorm beschermend tegenover hun jongen, maar eigenlijk wel een beetje overdreven. Ze komen gerust heel stoer, blazend en al op je afkomen, als je nog keurig op het pad loopt. Maar ook onderling zijn ze niet echt gezellig. Eigenlijk zijn ze continue in staat van oorlog met elkaar. Ik zag het laatst al bij de kinderboerderij. Zelfde gedrag van die ganzen. Ik heb weleens gelezen dat boeren soms liever een gans op hun erf ter bescherming hadden in plaats van een hond. Nou daar kan ik mij wat bij voorstellen.

Na die rare ganzen lekker de ruzie zelf uit te laten vechten, hebben we nog een pitstop gemaakt op het Bevrijdingsfestival op het Malieveld. Heel gezellig druk. Allemaal lekkere luchten van hamburgers, falafel en patat. Maar wat een stofbende zeg. Omdat er op grote delen van het Malieveld geen gras meer ligt, stoof het droge zand overal op. Alle kindjes die er rondliepen zagen er ook allemaal stoffig uit. Maar het mocht de pret niet drukken. Al met al een heel plezierige Bevrijdingsdag.